Oddaj dziecko Matce Bożej


Oddaj dziecko Matce Bożej

Ksiądz Aleksander Woźny (1910-1983) był duszpasterzem, który często poruszał tematy wychowania dzieci i młodzieży i zwracał uwagę na odpowiedzialność  wszystkich za wychowanie przyszłych pokoleń. „Fundamentalną zasadą wychowawczą ks. Aleksandra Woźnego było, że dziecko jest własnością Boga, stąd rodzice mają je wychowywać dla Boga. Tak ujmował cel wychowania. Wychowywać można tylko w atmosferze miłości, a miłować prawdziwie tylko w Bogu.” (1)

W 1994 roku wydana została książeczka „Wychowanie dla Boga”, w której odnaleźć możemy rozdział pt. „Oddaj dziecko Matce Bożej”. Treści w nim zawarte są niezwykle aktualne w dzisiejszym świecie i dają odpowiedź na pytania i troskę rodziców dotycząca zagrożeń, jakie się w nim pojawiają. Czy dziś trudniej dobrze wychować dziecko? Czy jest więcej zagrożeń? Odpowiedź powinna brzmieć – są inne czasy, inne zagrożenia, a dobre wychowanie w każdych czasach wymagało świadomości rodziców, wychowawczego trudu i mądrej, dojrzałej miłości. 

Kiedy człowiek liczy na własne siły może się przeliczyć i pobłądzić. Kiedy rozumie, że dziecko jest darem i zadaniem od Boga i prosi Go o pomoc, by pomógł mu to zadanie dobrze wypełnić może być pewien dobrze rozumianego sukcesu wychowawczego. Jednym z kroków ku temu jest ofiarowanie dziecka Matce Bożej.  „Nie oddania go pod opiekę Maryi, ale oddania w pełnym sensie, całkowicie, na własność.

Nie chodzi tu też o zrobienie czegoś niezwykłego dla uczczenia Maryi, lecz raczej o gotowość przyjęcia Jej wielkiego daru dla nas i naszego dziecka. W istocie rzeczy nie chodzi tu jednak o nic innego, jak o pełną realizację zobowiązań wynikających z ochrzczenia dziecka. Chrzest, o który proszą rodzice , jest przecież oddaniem dziecka Bogu, wyborem Boga, a wyrzeczeniem się zła i tego, co do zła prowadzi – przede wszystkim egoizmu i pychy.” (2)

Oto droga zmierzająca  do oddania dziecka Matce Bożej:

Przyjęcie prawdy, że dziecko nie jest naszą własnością, ale należy do Boga.

Wyzbycie się lęku i obaw związanych z oddaniem dziecka i zrozumienie, że Maryja jest najlepszą Matką i zna nasze dziecko lepiej niż my sami.

Uświadomienie sobie własnych niedoskonałości i egoizmu, który może szkodzić dziecku, wyrzeczenie się siebie, miłości własnej. Popełniamy błędy i nie znamy odpowiedzi na wszystkie pytania dotyczące wychowania. Poprośmy Maryję, by zakryła je przed dzieckiem i wypełniła nasze braki.

Zrozumienie, że każde dziecko i każdy człowiek jest jeden jedyny na świecie i każdy potrzebuje innego prowadzenia. Maryja wie jak to zrobić.

Wypowiedzenie przed Maryją aktu oddania Jej dziecka na własność i wypowiadania tego zawierzenia, zwłaszcza w trudnych chwilach. Na przykład: „Maryjo, ja nie wiem jak postąpić, co mojemu dziecku doradzić, ale Ty wiesz. Pomóż mi proszę. Ześlij rozwiązanie”.

Nie jesteśmy w stanie chronić dziecka przed różnymi niebezpieczeństwami. Ani teraz, gdy dziecko jest małe (chociaż poświęcamy mu wiele uwagi), ani tym bardziej, gdy będzie starsze i zupełnie samodzielne. Maryja zawsze może je chronić: przed zgorszeniem, niebezpieczeństwem utraty zdrowia, zagubieniem itd. Prośmy o to w momentach, gdy nie mamy kontroli nad dzieckiem.

Liczenie na własne siły jest niebezpieczne. Nawet najlepszy pedagog, czy doświadczona matka posiadająca wiele dzieci nie ma pełnej wiedzy wychowawczej i nie zna do końca serca dziecka. Prośmy Maryję o różne wskazówki i konkretne rady. „Ona ma na to najróżnorodniejsze sposoby: może ci dać dobrą książkę do ręki, więcej cierpliwości, podsunie dobre myśli… Ile znajdzie środków, abyś ty umiała coraz lepiej to Jej dziecko wychować!…. Otrzymasz na pewno natchnienie i będziesz wiedziała co i jak robić”. (3)

” Nie myśl, że wychowanie przez Matkę Najświętszą będzie zbyt łagodne. Ty byś już nieraz powiedziała <<A zrób, jak chcesz!>> Tymczasem Matka Najświętsza powie ci wtedy: Nie możesz tak mówić. Nie wolno ci ustąpić. Ja cię tu postawiłam na straży”. (4)

Rozważanie życia Maryi  z Ewangelii i traktowanie Jej jako najlepszego wzoru wychowawczego pomoże dobrze wychowywać dziecko.

Zamieszczony poniżej akt oddania siebie Najświętszej Maryi Pannie, św. Ludwika Marii de Montfort, można wykorzystać zawierzając siebie i rozszerzyć tę modlitwę również na zawrzenie Jej dziecka. Można oczywiście wypowiedzieć ten akt własnymi słowami płynącymi z serca lub skorzystać z innej gotowej modlitwy. Najważniejsze, by tego aktu dokonać i prosić najlepszą Matkę o pomoc we wszystkich sprawach dotyczących wychowania dziecka.

Akt oddania się Matce Bożej

św. Ludwik Maria de Montfort (5)

Matko Boża, Niepokalana Maryjo!

Tobie poświęcam ciało i duszę moją, wszystkie modlitwy i prace,

radości i cierpienia, wszystko czym jestem i co posiadam

Ochotnym sercem oddaję się Tobie w niewole miłości.

Pozostawiam Ci zupełną swobodę posługiwania się mną dla zbawienia ludzi i ku pomocy Kościołowi świętemu, którego jesteś Matką.

Chcę odtąd wszystko czynić z Tobą, przez Ciebie i dla Ciebie.

Wiem, że własnymi siłami niczego nie dokonam.

Ty zaś wszystko możesz, co jest wolą Twego Syna i zawsze zwyciężasz.

Spraw więc, Wspomożycielsko wiernych, by moja rodzina, parafia i cała Ojczyzna były rzeczywistym Królestwem Twego Syna i Twoim.

Amen.

Beata Nadolna, pedagog, dyrektor Przedszkola im. Św. Aniołów Stróżów w Poznaniu

(1) Ks. Aleksander Woźny ”Wychowanie dla Boga”, Oficyna Współczesna we Wrocławiu 1994, str.5.

(2) Tamże, str 63

(3) Tamże, str 66

(4) Tamże, str 67

(5) Św. Ludwik Maria de Montfort, ,,Tajemnica Maryi”, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań 1982, str. 55